-
1 diabeł
co/kto u diabła... — what/who the hell...
a niech to/cię diabli wezmą — to hell with it/you
* * *mp- bł- Dat. -u Voc. -e pl. -y l. -i rel.1. devil, fiend.2. diabeł błotny zool. hellbender ( Cryptobranchus alleghaniensis); diabeł morski icht. manta ray ( Manta birostris); diabeł tasmański zool. Tasmanian devil, ursine dasyure ( Sarcophilus harrisii).3. przen. l. w utartych zwrotach i przysłowiach diabeł wcielony l. istny diabeł rascal, devil; ( o dziecku) imp, scamp; diabeł w niego wstąpił ( także diabeł go opętał) he's bedeviled l. possessed; diabli mnie biorą it's eating me up; it's pissing me off; diabli nadali shucks!; it never rains (but it pours); diabli wzięli (it's gone) down the drain; diabli wiedzą who the devil knows?; diabła tam! like hell he is (l. was, does etc.); adwokat diabła devil's advocate; bać się czegoś jak diabeł święconej wody be scared out of one's wits by sth; co/kto/dlaczego u diabła? what/who/why the devil?; do diabła! dammit!; Br. blast!; do diabła z czymś to hell with sth; idź do diabła! go to hell!; go to the devil!; jak (wszyscy) diabli (np. harować) like the devil, like hell; jeden diabeł it's all the same to me; ktoś diabła wart a good-for-nothing; mieć w sobie diabła be bedeviled/possessed; na diabła?! ( także po (jakiego) diabła?!) what the hell for?, what the devil for; niech mnie diabli, jeżeli... I'll be damned l. buggered if...; nie taki diabeł straszny, jak go malują it's not as bad as all that; Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek run with the hare and hunt with the hounds; posłać kogoś do diabła l. do wszystkich diabłów tell sb to go to hell; rzucić w diabły dump, ditch; tam, gdzie diabeł mówi dobranoc at the back of beyond, in the backwoods l. the boondocks; zaprzedać diabłu duszę sell one's soul to the devil.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > diabeł
См. также в других словарях:
diabeł — 1. Czyhać jak diabeł na dobrą duszę «wyczekiwać na kogoś, czatować na kogoś, chcąc od niego coś uzyskać»: Czyham na ciebie jak diabeł na dobrą duszę, bo się cholernie nudzę, wpadnij do mnie, błagam. Roz tel 2001. 2. Diabeł ogonem nakrył «o czymś … Słownik frazeologiczny
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… … Słownik frazeologiczny
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz … Słownik języka polskiego
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego